Yoruldum kırık kalplerinizi onarmaktan… Sarsılmış güveninizin, yitip gitmiş inançlarınızın, özgüvensizlikten şişmiş egonuzun, suya düşmüş hayallerinizin, bir türlü yoluna sokamadığınız hayatınızın,[…]

Elime kalem almayalı çok zaman olmuş da… Telefondan “notlar”ı açıp yazmaya bile üşenir olmuşum, işte bu hiç hayra alamet değil.[…]

Ne yesek? Uzun zaman oldu grup buluşmalarından uzak kalalı. Lisede, üniversitede, iş hayatımın ilk günlerinde, kurslarda sayısı 3-15 arası değişen[…]

Masada bir kahve, Bir kadın ve bir adam oturmuş, karşılıklı… Herkesin kahvesini alıp işine koşturduğu saatlerde, kafenin dışarı bakan kenar[…]

“Asosyalleşme ve insanlarla iletişimi koparma spora başlayıp bırakmak gibi” dedi geçen gün bir arkadaşım. Bedenin insani ilişkilere yabancılaşmaya başladıkça karakterin[…]

Bu yazıyı önce telefonda yazmaya başladım ama sonra bileğim ağırdı. Bu detayı da niye verdim bilmiyorum. Biraz fazla detaycı olduğum[…]

Tanıdıklarımın yarısını tanımamış olmayı dilerdim. Kalan yarısı da muhtemelen benim için aynı şeyi düşünüyordur. Bu durumda tek başına adım atmayı[…]

– Ben de fırsatını bulsam köye yerleşirdim… – Aynen… (Hiç de yapmazdım, mis gibi işi bırak, köylerde bok temizle… oldu…[…]